Τσιμουδιά από πλευράς της Μέλανι και της Μιράντας προς την Σκάι για τους αυξημένους λογαριασμούς. Εκείνη την ήθελαν ήρεμη.

Αν και παρατήρησε πως ο λογαριασμός του ρεύματος 'καθυστερούσε' να έρθει. Τα κορίτσια απλώς σήκωναν τους ώμους τους 'ανήξερα' και έψαχναν να βρουν λύσεις για να βγάλουν πιο πολλά λεφτά. Τις πρώτες δύο μέρες δεν κατάφεραν να βρουν κάποια λύση.

Μα το βράδυ της δεύτερης ημέρας, μια παράξενη συνάντηση θα γινόταν η αρχή ενός επικίνδυνου δρόμου. Ήταν η σειρά της Μιράντας να πάει να πετάξει τα σκουπίδια. Κράταγε την μεγάλη σακούλα σκουπιδιών στο ένα χέρι και περπατούσε προς τους κάδους. Ήταν αρκετά σκοτεινά.

Εκείνη όπως ήταν ντυμένη στα μαύρα, δύσκολα φαινόταν. Οι κάδοι βρίσκοταν αρκετά τετράγωνα παρακάτω και είχε αρχίσει να λαχανιάζει ελαφρώς από τον ανήφορο. Επιτέλους έφτασε τους κάδους και πέταξε τα σκουπίδια. Ετοιμάστηκε να γυρίσει πίσω στο σπίτι. Μα κάτι δεν την άφηνε από το να το κάνει αυτό.

Αργά-Αργά συνέχισε να περπατάει προς τα πάνω και πιο μακριά από το σπίτι. Επί δύο λεπτά περπάταγε κοιτώντας μπροστά, μετά άρχιζε να κοιτάζει κοφτά πίσω της. Τάχυνε το βήμα της και ξαφνικά χωρίς προειδοποίηση άρχισε να τρέχει. Σύντομα μπήκε σε μια σκοτεινή αλέα και κόλλησε στον τοίχο για να πάρει ανάσες. Έγινε ένα με τις σκιές.

"Γαμ*το, την χάσαμε!" Ακούστηκε μια λαχανιασμένη αντρική φωνή.

"Δεν μπορεί να έχει πάει μακριά."

Θέλανε να την ληστέψουν τώρα, ή να...

"Ωραίο για πουτ*νάκι φαίνεται πάντως. Κάπου εδώ γύρω πρέπει να είναι." Η Μιράντα σήκωσε το αριστερό μπατζάκι του παντελονιού της και έλυσε γύρω από το γόνατο της το μαχαίρι που είχε.

Το κράτησε σφικτά από τη λαβή και κοίταξε από τη γωνίτσα τους δύο άντρες που σωστά είχε καταλάβει πως την ακολουθούσαν κάπου στα μισά της διαδρομής της για να πετάξει τα σκουπίδια. Τι κατάσταση κι αυτή πάλι! Όσον αφορούσε με τους ανώμαλους και τους βιαστές.

Δεν ήταν καθόλου έτσι δύο χρόνια πριν στο Ντένβερ μα και στο μεγαλύτερο μέρος της Αμερικής. Στην αρχή τα νέα ξεκίνησαν από την Ευρώπη, ύστερα εκείνη ησύχασε και ξαφνικά άντρες Αμερικανοί, άρχισαν να τους βρίσκουν νεκρούς στα σπίτια τους, σε ξενοδοχεία, σε κλαμπ.

Ντελαγουέρ, Νιου Τζέρσι, Πενσυλβάνια, Βιρτζίνια, Ατλάντα, Κεντάκι, Τένεσις, Μισούρι, Ιλινόις, Αρκάνσας, Οκλαχόμα, Τέξας, Νέο Μεξικό, Αριζόνα, Γιούτα...

Και εντέλει στο Ντένβερ. Για καιρό όλοι μιλούσαν και έλεγαν για εκείνον τον ανελέητο δολοφόνο που θέριζε δεξιά και αριστερά άντρες κακοποιητές, που είχαν απλώσει χέρια απάνω σε γυναίκες και παιδιά με τον λάθος τρόπο.

6 μήνες αργότερα, με τέτοιους θανάτους, πάμπολοι άντρες σε όλη την Αμερική, ακόμη και στις πολιτείες που δεν είχε πατήσει ο δολοφόνος έτρεμαν να βγουν έξω για πολύ καιρό. Μάλιστα αρκετοί ένοχοι, απάνω στον τρόμο τους παραδίνονταν μόνοι τους στην αστυνομία.

Παραδέχονταν μόνοι τους και λεπτομερώς πως κακοποιούσαν ή είχαν βιάσει γυναίκες, κάποιοι ακόμη και τα ίδια τα παιδιά τους. Παρακαλούσαν- όχι, ικέτευαν να τους συλλάβουν και να τους χώσουν όσο πιο βαθιά στην φυλακή γινόταν, αρκεί να μην τους έβρισκε ο φονιάς.

Πολλές γυναίκες στην αρχή φοβόντουσαν, ύστερα άρχισαν να αναπνέουν με ανακούφιση. Ήταν όλες εκείνες που είχαν υπάρξει θύματα και άρχισαν να αισθάνονταν πιο ασφαλείς γνωρίζοντας πως ένας λιγότερος σάπιος άντρας υπήρχε σε αυτό τον κόσμο.

Υπήρχαν τέτοιες μέρες που γυναίκες μπορούσαν να κυκλοφορούν στους δρόμους σχετικά άνετα και κανένας μα κανένας απολύτως δεν μπορούσε να τις αγγίξει αφού κάποιος προφανώς ήταν υπέρ τους και αλίμονο σε εκείνους άμα έβγαιναν στα ανοιχτά!

Ακόμη κάποιες είχαν έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον δολοφόνο άμα κάποιοι βιαστές είχαν ακόμη θάρρος να βγαίνουν και στοχοποιούν γυναίκες και λοιπόν... τον έβλεπαν να σκοτώνει. Και ενώ αρκετές τις έπιανε λιγοθυμία να θυμούνται πόσο ανελέητα τακτοποιούσε τους άντρες, άλλες ήταν ήρεμες.

Έλεγαν πως αφότου τελείωνε ο δολοφόνος, μαζί τους ήταν χαλαρός και ήσυχος, τις ρωτούσε άμα ήταν εντάξει και ύστερα τις αποχαιρετούσε. Ναι, έπαιρνε ο καθένας τον δρόμο του λες και δεν υπήρξε φόνος αλλά λες και γνωρίζονταν αρκετά καλά και είχαν συναντηθεί τυχαία στο σούπερ μάρκετ.

Για ενάμιση χρόνο κράτησε η σφαγή στην Αμερική. Εντέλει με την σύλληψη του Λούσιεν, όπως ταυτοποιήθηκε πως τον έλεγαν, σιγά-σιγά οι άντρες άρχισαν να ξαναπαίρνουν θάρρος και όλοι οι βιαστές και κακοποιητές, δειλά-δειλά στην αρχή, έβγαιναν στους δρόμους. Είχαν λυσσάξει που δεν μπορούσαν για τόσο καιρό να βασανίζουν γυναίκες.

"Ανορθόδοξα αλλά καλύτερη δουλειά έκανε ο ένας δολοφόνος να ελέγξει τον πληθυσμό των ανώμαλων πάρα ολόκληρος στρατός αστυνομικών." Σκέφτηκε η Μιράντα και κράτησε την ανάσα της.

Μπορούσε να ακούσει τους τυπάδες να πλησιάζουν εκεί που κρυβόταν. Δεν είχε χρησιμοποιήσει ποτέ το μαχαίρι, δεν υπήρξε ποτέ ανάγκη. Αλλά καλού-κακού πάντα το είχε κρυμμένο κάτω από το παντελόνι της για παν ενδεχόμενο όπως τώρα.

Από την άλλη είχε γνώση πολεμικών τεχνών και μόνο στην χειρότερη θα χρησιμοποιούσε το μαχαίρι. Τα βήματα των αντρών όλο και δυνάμωναν και πλησίαζαν και τα πόδια της Μιράντας ήταν έτοιμα να κινηθούν ταχύτατα για να επιτεθεί. Υπολόγιζε πόσο κοντά ήταν.

7 βήματα

4 βήματα

2 βήματα

Τα βήματα ξαφνικά σταμάτησαν τη στιγμή που ήχοι από γέμισμα όπλου και ήχος από πυροβολισμό βουλωμένου με σιγαστήρα ακούστηκαν. Ύστερα ένα πνιχτό αγκομαχητό και κάτι βαρύ να χτυπάει το έδαφος. Ο ένας από τους δύο άντρες ακούστηκε να βρίζει.

"Στάσου στάσου ΣΤΆ-!"

Κι άλλος σιγασμένος πυροβολισμός κι άλλο πνιχτό αγκομαχητό κι άλλο σώμα που έπεφτε στο έδαφος. Η Μιράντα έμεινε ακίνητη και παγωμένη στη θέση της, ούτε καν να ρίξει μισή ματιά από τη γωνία. Φυσικά δεν αισθανόταν φόβο αλλά και ήξερε πολύ καλά πως δεν μπορούσε να κάνει άμεση επίθεση σε κάποιον με πιστόλι.

"Βγες έξω ΝτεΡόουζ. Δεν θα σου κάνω κακό. Θέλω μόνο να μιλήσουμε, για αυτό ξεφορτώθηκα αυτά τα σκουλήκια." Ακούστηκε μια άλλη αντρική φωνή να λέει μονότονα και σχεδόν χωρίς ζωή. Η Μιράντα δεν κουνήθηκε. "Μπορείς να παραμείνεις κρυμμένη πίσω από εκείνη τη γωνιά, ή μπορείς να κερδίσεις μια ευκαιρία να ακούσεις για πράγματα που σε ενδιαφέρουν. Για παράδειγμα το πως να βγάλεις πολλά χρήματα που τα έχεις ανάγκη και ίσως, να μάθεις περισσότερα για τους γονείς σου. Ακόμη και για το τι στ' αλήθεια συνέβη τη νύχτα που δολοφονήθηκαν."

Διακόπτης πάνω

Διακόπτης κάτω

Διακόπτης πάνω

Διακόπτης κάτω

πάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτωπάνωκάτω

Πάγωσε το αίμα της Μιράντας, τα μάτια της γούρλωσαν. Το χέρι της που κράταγε σφικτά το μαχαίρι είχε αρχίσει να τρέμει.

"Πού ξέρει αυτός άμα χρειαζόμαστε χρήματα και... τι γνωρίζει για τους γονείς μου;;;" Αναρωτήθηκε σιωπηλά.

"Λοιπόν, τότε μάλλον θα φύγω." Η αντρική φωνή ακούστηκε να λέει.

Έκανε μεταβολή εκεί που πριν πρέπει να κοίταζε προς την κρυψώνα της Μιράντας, επειδή η μαυρομάλλα μπορούσε να τον ακούσει να φεύγει. Δεν άντεξε. Μπορεί και να μπλόφαρε, μπορεί να την ήθελε να βγει στα ανοικτά, όμως το μυαλό της είχε κολλήσει στους γονείς της.

"Τι ξέρεις για την μαμά μου και τον μπαμπά μου;"

Ο άντρας σταμάτησε να περπατάει και γύρισε να κοιτάξει πίσω του. Η Μιράντα στεκόταν 5 βήματα μακριά του, ακόμη κρατώντας το μαχαίρι και κοιτώντας τον έντονα. Τα πτώματα των δύο αντρών ήταν παραπέρα ξαπλωμένα με γυάλινα νεκρά μάτια και λίμνες αίματος.

Παρατήρησε προσεκτικά η κοπέλα τον άντρα που είχε μπροστά της. Φορούσε ένα απλό άσπρο φανελάκι και μαύρο τζιν, πάνινα παπούτσια και μαύρα γυαλιά. Μια περίεργη συσκευή βρισκόταν εφαρμοσμένη στο δεξί του αυτί. Ένα ασημένιο σκουλαρίκι σε σχήμα μικρού δαχτυλιδιού τρυπούσε τον λοβό του αριστερού του αυτιού. Ήταν ψηλός, μυώδης αλλά λεπτός, με γεμάτα χείλια και ξυρισμένο κεφάλι.

Πολύ λίγο μαλλί πλαισίωνε το κρανίο του, και είχε λεπτό μουστάκι. Το σχεδόν μελαμψό του σώμα γυάλιζε κάτω από τα φώτα του δρόμου και τα γυμνά του μεγάλα μπράτσα ήταν γεμάτα ουλές. Εκείνος με την Μιράντα κοιτάχτηκαν για πολλά δευτερόλεπτα προτού περάσει το όπλο του στη ζώνη του.

"Ίδια η Ντόνα." Σχολίασε. "Δεν σου έλεγα ψέματα ότι θέλω να μιλήσουμε. Ας καθίσουμε κάπου και μην σε νοιάζουν τα πτώματα. Ο χρόνος είναι χρήμα εξάλλου." Κάθισε στο πεζοδρόμιο και κοίταξε την Μιράντα, περιμένοντας την να καθίσει δίπλα του. Με αργά βήματα η μαυρομάλλα πλησίασε και εντέλει κάθισε δίπλα του. Δεν χρονοτρίβησε ο άντρας ύστερα από αυτό. "Γνωρίζω ήδη ποια είσαι, οπότε οι συστάσεις είναι άσκοπες από μέρους σου. Λέγε με Κρόου."

"Είναι το ψευδώνυμο σου;"

"Μπορεί."

"Τι δουλειά έχεις μαζί μου και τι ξέρεις για τους γονείς μου;"

"Δεν είμαι εγώ ο πραγματικός αρμόδιος που ξέρει όλες τις λεπτομέρειες. Είπα πως μπορείς να μάθεις, όχι ότι θα σου πω εγώ. Το αφεντικό μου ξέρει όλα αυτά που σε ενδιαφέρουν περισσότερο να ακούσεις. Εγώ ήρθα για να σου παραδώσω κάτι." Ο Κρόου, αν τον λέγανε έτσι πραγματικά, έχωσε το χέρι του στην δεξιά τσέπη του παντελονιού του και έβγαλε ένα ελαφρώς τσαλακωμένο καρτελάκι. Το έτεινε στην Μιράντα και εκείνη αργά-αργά το πήρε και διάβασε το περιεχόμενο του.

«ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΌΛΑΣΗ»

Πουθενά αλλού οι παράνομες μάχες δεν είναι πιο νόμιμες
Μάχες σώμα με σώμα και με όπλα
Τηλέφωνο επικοινωνίας για συμμετοχή: **********
Τηλέφωνο επικοινωνίας με τον Β. Πάουκεβ: **********

Η Μιράντα σήκωσε κεφάλι να κοιτάξει τον Κρόου με σηκωμένο φρύδι.

"Τι μου το έδωσες τώρα αυτό;"

"Ο κύριος Vasiliev Paukev σε προσκαλεί να γνωρίσεις την Φωτεινή Κόλαση, με την προϋπόθεση ότι δέχεσαι να ακολουθήσεις και δεν θα πεις που βρίσκεται η τοποθεσία."

"Και πού ξέρω εγώ ότι δεν θα προσπαθήσετε να με απαγάγετε;"

"Οι υποψίες σου είναι εύλογες. Ο κύριος όμως επιβεβαιώνει πως δεν έχει τέτοιες βλέψεις."

"Αν αρνηθώ τι συνέπειες θα υπάρξουν;"

"Δεν θα υπάρξουν, μόνο άμα δεχόσουν, έβλεπες την τοποθεσία της Φωτεινής Κόλασης και επιχειρούσες να κάνεις 'κόλπα' που θα δυσαρεστούσαν τον κύριο. Κατά τ' άλλα, όλα θα είναι σαν να μην σε πλησίασα ποτέ και πως δεν μιλήσαμε ποτέ."

"Δεν μου αρκεί. Χρειάζομαι μεγαλύτερα πειστήρια." Είπε η Μιράντα και σταύρωσε τα χέρια της.

Ήχος από κινητό ακούστηκε να βουίζει και ο Κρόου έβγαλε ένα από την άλλη τσέπη του παντελονιού του. Και τότε το έδωσε στην Μιράντα. Κοιτώντας μια εκείνον και μια το κινητό μπερδεμένη, η κοπέλα εντέλει το πήρε, δέχτηκε την κλήση και έβαλε το ακουστικό στο αυτί της.

Γεια σου μικρή ΝτεΡόουζ
Είμαι ο Βασίλιεβ Πάουκεβ

Ακούστηκε μια βραχνή βαθιά και νωχελική φωνή από το ακουστικό.

"Τι δουλειές έχεις μαζί μου και χώνεις τη μύτη σου στη ζωή μου;" Ρώτησε απότομα η Μιράντα, προκαλώντας το ήρεμο γέλιο του άντρα στην άλλη γραμμή.

Κατευθείαν στο ψητό
Λόγω των γονιών σου φυσικά

"Τι ξέρεις για τους γονείς μου; Γνωρίζεις ποιος τους σκότωσε;"

Αυτά είναι πληροφορίες που θα ακούσεις λεπτομερώς άμα είσαι αρκετά δυναμική και αρκετά γενναία ώστε να ριχτείς στο σκοτάδι

"Μιλάς με γρίφους γέρο και δεν με βοηθάς."

Ωωω
Η αυθάδεια οδηγημένη από την ανυπομονησία σου να μάθεις για τους γονείς σου με εντυπωσιάζει
Άκουσε Μιράντα
Υπάρχουν απαντήσεις που δικαιούσαι να μάθεις
Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που ξέρουν πράγματα γύρω από την οικογένεια σου μα κρύβονται
Επειδή περισσότερο ή λιγότερο είναι ένοχοι και συσχετιζόμενοι
Εγώ όμως είμαι λίγο πιο καλός
Μπορώ να σε διαφωτίσω
Μπορώ να σε βγάλω από το σκοτάδι της απάθειας σου
Όμως πρέπει να αποδείξεις πως αξίζεις τις απαντήσεις
Πρέπει να αποδείξεις πως θα τις αντέξεις
Πρέπει να δουλέψεις για να τις ακούσεις

"Αρχίζεις να μην με πείθεις καθόλου."

Κάθε νύχτα γίνονται μάχες στην Φωτεινή Κόλαση
Εκεί μέσα παίζονται στοιχήματα για το ποιος θα νικήσει τους αντιπάλους του και θα στέκεται ακόμα όρθιος
Τα λεφτά είναι πολλά, περισσότερα για τον μαχητή που θα κερδίσει
Ίσως ο πράκτορας μου ο Κρόου σου έχει δώσει ήδη ένα καρτελάκι
Δεν είναι απλώς επαγγελματική κάρτα
Είναι κάρτα μέλους
Με αυτή μπορείς να γίνεις δεκτή στην Φωτεινή Κόλαση

"Γιατί να θέλω να συσχετιστώ με τέτοιο μέρος;"

Επειδή δεν θα βρεις τον τρόπο να βγάλεις λεφτά πιο γρήγορα που τα χρειάζεσαι επειγόντως

"Πού ξέρεις ότι χρειάζομαι λεφτά;"

Μάτια κι αυτιά παντού ΝτεΡόουζ
Σε παρακολουθώ όπως και πολλούς άλλους
Εξάλλου είναι και εκείνα τα ξεκαρδιστικά νέα πως το αφεντικό της μεγαλύτερης ηλεκτρικής εταιρίας στο Ντένβερ χρειάζεται παραπάνω λεφτά επειδή το κακομαθημένο του κοριτσάκι που θέλει να του αλλάζουν πάνες και να το ταΐζουν στο στόμα του τα εξαφανίζει πιο γρήγορα από τον χρόνο που θέλει ένας κεραυνός για να πέσει από τον ουρανό στο έδαφος
Και θέλει να ικανοποιήσει τις ανάγκες της
Αλλά και εσείς οι απλοί πολίτες έχετε ανάγκες

"Τελευταία φορά που τσέκαρα, όποιος μπλέκεται με παράνομες δουλειές καταλήγει νεκρός σε χαντάκι."

Κοινή λογική ΝτεΡόουζ
Από την άλλη είναι και το θέμα των γονιών σου
Πόσο μακριά θα σε πάει η έρευνα των δολοφονιών τους με όλα τα νόμιμα δεδομένα και μέσα;
Τι έχεις ανακαλύψεις τόσο καιρό;
Μαντεύω πως τίποτα
Είναι καιρός να βουτήξεις πιο βαθιά

"Στο παιχνίδι σου; Πού απλώς μου μιλάς μα δεν μου αποδεικνύεις πώς ξέρεις για τους γονείς μου; Απλώς τους αναφέρεις."

Πάρε το όπως θες
Εγώ πάντως μπορώ να σου πω ό,τι θες
Και για να ακούσεις για τους γονείς σου πρέπει να περάσεις την δοκιμασία
Η οποία έχει ως εξής
Μπες μέσα στην Φωτεινή Κόλαση
Πάρε μέρος στις μάχες
Πάλεψε
Παίξε ξύλο
Νίκησε
Κέρδισε λεφτά
Λύνεις το ένα πρόβλημα που αφορά όσους σε νοιάζονται και είναι πιο κοντινοί σε εσένα
Παίξε για δύο μήνες και άμα νικήσεις όλες τις μάχες, τότε θα μιλήσουμε από κοντά και θα σου πω όλα όσα ξέρω για τους γονείς σου και τη νύχτα που δολοφονήθηκαν
Λύνεις το άλλο πρόβλημα, που αφορά και τρώει εσένα
Σου δίνω δύο μέρες να το σκεφτείς
Ύστερα θα σου έρθει κλήση από τον Κρόου
Άμα αποφασίσεις πως δεν αξίζει να πάρεις τέτοιο ρίσκο για να μάθεις για τους γονείς σου, πες όχι και κλείσε το του στα μούτρα
Σκίσε το καρτελάκι και εξαφάνισε τα κομμάτια του
Αυτή η συζήτηση δεν συνέβη ποτέ
Αν όμως δεχτείς, πες του πως δέχεσαι
Την επόμενη νύχτα να έχεις καταφέρει να βγεις από το σπίτι σου χωρίς να σε πάρουν χαμπάρι
Απομακρύνσου και ο Κρόου θα σε περιμένει με αυτοκίνητο να σε πάει στην Φωτεινή Κόλαση
Επίσης, αν και εφόσον δεχτείς, μια μικρή λεπτομέρεια που πρέπει να προσέξεις
Στην Φωτεινή Κόλαση δέχονται μόνο άντρες να παλέψουν
Οι γυναίκες είναι κυρίως για να σερβίρουν ποτά να παραλαμβάνουν τα λεφτά από τα στοιχήματα και που και που να τις πηδάνε
Εσένα σκοπός σου είναι να παλέψεις, όχι να μοστράρεις τα απόκρυφα σου
Σκέψου πως θα το λύσεις, είσαι έξυπνη, όσο και δυνατή
Αυτά έχω να πω

Η κλήση τερματίστηκε προτού η Μιράντα μπορέσει να πει το οτιδήποτε. Έδωσε το κινητό πίσω στον Κρόου, ο οποίος μετά σηκώθηκε και λες και ήταν άδεια σακιά, σήκωσε τα πτώματα των 2 αντρών στους ώμους του.

"Εις το επανειδείν Μιράντα ΝτεΡόουζ." Είπε και απομακρύνθηκε. Η Μιράντα έμεινε να τον κοιτάζει που έφευγε. Μόνο όταν χάθηκε από το οπτικό του πεδίο σηκώθηκε και εκείνη. Καθώς περπάταγε πίσω στο σπίτι κοίταζε την κάρτα μέλους για την Φωτεινή Κόλαση...

~

"Πήρες πολύ ώρα Μιράντα! Συνέβη κάτι;" Ρώτησε η Μέλανι ανήσυχη λίγο μετά που η μαυρομάλλα μπήκε επιτέλους στο σπίτι.

"Μπα. Απλώς έκανα βόλτα γύρω στη γειτονιά." Είπα σκέτα.

"Κυκλοφορούν πολλοί παράξενοι γλυκιά μου. Μην μένεις πολλή ώρα έξω, ειδικά τη νύχτα." Είπε η Σκάι ανήσυχα. Η Μιράντα δεν απάντησε, μόνο σκέφτηκε τους δύο τύπους που την είχαν πάρει από πίσω και μετά τον Κρόου που τους είχε σκοτώσει-.

Ωχ ΘΕΈ, ΕΙΧΕ ΓΊΝΕΙ ΜΆΡΤΥΡΑΣ ΣΕ ΦΌΝΟ!

Μα τι αισθάνθηκε βλέποντας τους νεκρούς;

Διακόπτης κάτω

Απάθεια. Νέκρα. Αδιαφορία. Μόνο η μεταλλική μυρωδιά του αίματος ήταν ελαφρώς ενοχλητική καθώς μιλούσε με τον Κρόου. Μα τίποτα. Δεν την άγγιξε συναισθηματικά, δεν της προκάλεσε ανακάτεμα.

Όχι, δεν το συνέδεσε με τα πτώματα των γονιών της, καμία σχέση εκείνα τα υποκείμενα με τους γονείς της. Τους άξιζε που προσπάθησαν να της κάνουν κακό.

Έκαναν κακό σίγουρα και σε άλλους. Δεν θα έλειπαν σε κανέναν. Άραγε θα αισθανόταν ακόμα άδεια άμα στην θέση αυτών των αντρών ήταν η Μέλανι και η Σκάι; Θα λυπόταν; Θα έκλαιγε;

"Καληνύχτα Μιράντα." Είπε η Μέλανι καθώς εκείνη και η φίλη της ήταν ξαπλωμένες στα κρεβάτια τους. Η Μιράντα της γύρισε την πλάτη.

"... Καληνύχτα."

Πάντως ίσως έλπιζε πως θα χόρευε άμα το ένα από τα πτώματα ήταν ο δολοφόνος των γονιών της, κάτι να ξεσηκώσει τα συναισθήματα της οριστικά. Όλες αυτές οι σκέψεις ανακατεύονταν στο μυαλό της Μιράντας καθώς κοίταζε και ανέλυε το καρτελάκι που της είχε δοθεί.

2670 λέξεις. ΜΟΥΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑΑΑ

θα δεχτεί άραγε η μιράντα την πρόσκληση του πάουκεβ;

μέχρι να το μάθουμε αυτό, για την ώρα θα επιστρέψουμε στο αλλόκοτο ντουέτο της adx, τον πεντάμορφο και τον τεράστιο γλυκούλη

*βάζω τον εαυτό μου τρίποντο στον σκουπιδοτενεκέ :D :D :D*